zondag 29 augustus 2010

Wijn zoeken

 

Het verraad van de sommelier Jean-Pierre Bruneau.pn

 

1.800 flessen wijn gestolen bij Bruneau

zaterdag 28 augustus 2010

Auteur: Tom Ysebaert ( De Standaard)

BRUSSEL - De Brusselse chef Jean-Pierre Bruneau is van 1.800 flessen bestolen.
Door zijn eigen sommelier, godbetert. Die wist waar de goede chateaus lagen. Topwijn is peperduur. En wordt dus steeds interessanter voor dieven.


‘Ik vertrouwde hem. En dan doet hij me dit aan.' Chef Jean-Pierre Bruneau (67) voelt zich verraden.
Het restaurant in Ganshoren dat zijn naam draagt heeft nog één Michelinster maar is wel 1.800 flessen klassewijn kwijt.
Ze zijn verdwenen, gestolen uit de kelder en het nabije depot.


‘Ik ga niemand beschuldigen, het onderzoek loopt nog,' haast Bruneau zich te zeggen, ‘maar het heeft er alles van dat sommelier Pierre de dader is. Behalve ikzelf had alleen hij een sleutel.'


De sommelier kende zijn vak. Hij wist waar de kwaliteit lag en wat ze waard was. Het gaat om absolute topwijnen, van het kaliber premier grand cru classé.
Onder meer 160 flessen van de befaamde Château Petrus, wellicht de bekendste pomerolwijn. Verder klinkende namen als Cheval Blanc, Le Pin en Margaux.




Sommelier Pierre stal onder meer 160 flessen Château Petrus uit de wijnkelders van Bruneau.Bloomberg

De waarde wordt op bijna 400.000 euro geschat. Sommige flessen waren op hun eentje 2.500 euro waard.
Niet dat er grote gaten geslagen zijn in de wijnstock van het toprestaurant. Op een totale voorraad van 40.000 flessen vallen die 1.800 ontbrekende niet eens op.

De dief heeft de wijnen met mondjesmaat — fles per fles, krat per krat — ontvreemd en dat gespreid over verschillende maanden. Zo bleef hij onopgemerkt.
Pas toen Bruneau zijn stock monsterde, in het kader van een overname van de zaak, zag hij dat er iets ontbrak.

De sommelier probeerde er zich eerst uit te praten met de vage melding ‘dat ze elders stonden'.
Toen zich dat herhaalde, begon Bruneau argwaan te koesteren. Op 19 juni diende hij klacht in bij de politie.
De sommelier, die in Vorst woonde, verdween spoorloos toen de verdenking op hem viel. Hij werd bij zijn terugkeer uit vakantie nog ondervraagd door de politie, net als de rest van het personeel. Bij een tweede bezoek van de politie was hij met de noorderzon verdwenen.
Pierre werkte vier jaar voor het sterrenrestaurant. Al die tijd was er de chef niets verdachts opgevallen.
Wie zijn afnemers waren, wordt nog onderzocht.

Door het politieonderzoek kwamen de tongen los.
Pierre had een goed salaris maar dat kon niet riant genoeg geweest zijn voor de levensstijl die hij erop nahield. ‘Het bleek dat hij grote sier maakte', vertelt Bruneau. ‘Hij betaalde overal cash, zwaaide met briefjes van 500 euro. Dat heb ik allemaal vernomen toen het te laat was. Ik ben niet het soort baas dat zijn personeel bespioneert maar als ik nu terugkijk had ik het beter gedaan.'
Bruneau is teleurgesteld, bitter ook. ‘Je werkt je hele leven keihard, je stopt veel energie in de opleiding van het personeel. En dit is het resultaat.'Is zo'n aderlating te herstellen? ‘Er is zoiets als de sentimentele waarde. Sommige flessen zijn niet te vervangen omdat ze niet meer te krijgen zijn. Het duurt een leven om zo'n kelder op te bouwen (stil).'
‘En stel dat de wijn opduikt, hoe ga ik bewijzen dat het om mijn flessen gaat? Het beste zou zijn dat iemand die flessen in handen krijgt en zich spontaan meldt. Maar ik maak me geen illusies.'


Nog een streep door de rekening: het gaat om een ‘huiselijke' diefstal. Die wordt niet gedekt door de verzekering.

‘Wijndiefstal is geen zeldzaamheid meer', zegt wijnkenner Alain Bloeykens, ‘maar meestal slaan de dieven eenmalig toe. Van een buit van deze omvang heb ik nog niet gehoord.'Diefstallen gebeuren zowel in restaurants als in de handel, door inbrekers maar soms ook door personeel.
Wijn is een aanlokkelijke prooi geworden. De markt boomt wereldwijd, de vraag naar de grote crus is enorm. Dat heeft de prijzen doen pieken. Wijnen die tot voor kort 400 tot 500 euro zouden gaan, zitten nu aan 800 à 900 euro.
Daardoor is wijn een belegging geworden. ‘Die flessen worden niet gekocht om gedronken te worden, maar om later tegen een nog hogere prijs door te verkopen', zegt Bloeykens. De dieven weten dat ook.

De grote chateaus spelen in op het fenomeen door hun flessen te beveiligen. ‘Ze doen dat met identificatiecodes die op de fles gelaserd worden en haast onzichtbaar zijn. Zo zijn de flessen te traceren. Het werkt tegen diefstal maar ook tegen vervalsing.'Bruneau zegt dat hij ‘wel wilde beveiligen maar de leveranciers zegden me dat dat onhaalbaar is.'

Gestolen flessen verdwijnen in de zwarte markt.
Vroeger doken ze op bij veilingen – waar er hoog geboden wordt – maar daar wordt tegenwoordig ook de traceerbaarheid gecheckt.


Special Effect : Digibudi Photoshop by Digibudi

Dronken Kreeft ?

Een kreeft levend koken…..

“Het heeft veel met emotie te maken. Zo heb ik er altijd moeite mee gehad om een kreeft in kokend water te dopen, het is dom en niet vriendelijk. Hoe kun je ze doodmaken zonder pijn, vroeg ik me af. Dronken voeren misschien? Zo deed ik een test met brandewijn. De kreeft viel meteen in slaap.”

Leg de kreeft gedurende 6 uur in een schotel met bv 1/2 fles Armagnac waardoor ze verdoofd geraakt en zonder pijn kan gekookt worden, u kan vrij experimenteren met andere alcohol.

 

Idee van Michel Guérard

Les Prés d’Eugénie

Eugénie les Bains (F)

0033 5 58 05 05 05 

 gerard 2

 

Kreeft

fff 
(foto Lobster Fish)
Kreeft een graag geziene gast

Kreeft is het goud uit de zee. In Nova Scotia (Canada) is kreeft de belangrijkste soort binnen het zeeassortiment. Het rijke kreeftenvlees, in boter ondergedompeld, is in Novia Scotia de basis van menig feest. Zowel in een deftige omgeving als op een met krantenpapier bedekte keukentafel zorgt kreeft voor een ware smaaksensatie.
Het kopen van kreeft
Levende kreeft moet goed bewegen en de staart moet terugspringen wanneer hij wordt rechtgetrokken. De kleur kan variëren van groen gevlekt tot blauw. De schaal behoort hard en dik te zijn. Kreeft moet levend klaargemaakt worden, waardoor ze een mooie helder rode kleur krijgt en een heerlijk aroma. Ook gekookt moet het staartvlees stevig gekruld zijn en in positie terugspringen wanneer je de staart rechttrekt.
De vangst
Al in 1840 begon in Canada de commerciële vangst. Het was toen een plaatselijke lekkernij omdat de koeltechniek toen nog niet op punt stond.
In 1854 was men zover dat er kreeft tot conserven werd verwerkt, waarmee de eerste export ontstond. Tegenwoordig kan men overal ter wereld van levende Canadese kreeft genieten. De vangstseizoenen zijn zo ingedeeld dat er vrijwel het hele jaar verse aanvoer is.
De kreeftenvangst gebeurt door kleine zelfstandige vissers. Met hun boten varen ze rond en laten tussen de 300 en 400 kreeftenkorven zakken, waarbij ze de plekken met boeien markeren. Met regelmatige tussenpozen worden de korven gecontroleerd.
korven
Groei en gewicht
Kreeften gaan tijdens de nacht op zoek naar voedsel en eten schelpdieren als mosselen, oesters en Jacobsschelpen, maar ook krabben, zee-egels en dergelijke.
Ze openen de schelp met hun dikke schaar door hem als een soort notenkraker te gebruiken. De meeste tijd brengen ze alleen door op de bodem van de oceaan, op zoek naar voedsel. Als de kreeft uit zijn harde elastische schaal groeit, werpt hij deze af. Dit proces ‘moulding’ genaamd gebeurt meestal in de zomer. De juist verschaalde kreeft heeft dan een nieuwe maar nog zachte schaal. Binnen een paar uur na het verschalen slorpt de kreeft zeewater op en zwelt dan naar zijn nieuwe grootte. Het duurt vervolgens verschillende maanden voordat het nieuwe pantser is uitgehard. In hun eerste levensjaar wisselen kreeften wel 5 tot 7 keer van schaal. Hoe ouder een kreeft wordt, hoe minder dat gebeurt. Oudere kreeften slaan wel één of meerdere jaren over. De groei van een kreeft is afhankelijk van het seizoen en de plaats waar ze zich bevind, een leeftijd is daardoor moeilijk vast te stellen. In het algemeen kan men stellen dat een kreeft van 300 tot 450 gram ongeveer 6 jaar oud is. een volwassen vrouwtje kan wel tot 75 000 eitjes leggen, welke ongeveer een jaar onder de staart worden meegedragen, waarna ze uitkomen. Dit gebeurt vanaf midden juni tot in september.
Bewaring
Levende kreeft bewaart u het best in de koelkast met een vochtige doek of krant, op deze manier kan hij moeiteloos 24 uur overleven. plaats kreeft nooit in zoet water, of gesmolten ijs want dat overleven ze niet! Professionelen beschikken over een zout aquarium waardoor ze uiteraard veel langer in leven blijven.
Het koken
Het koken van kreeft is één van de eenvoudigste bereidingen.
Vul een grote kookpan met ruim water en voeg wat ui, selder, wortel, laurier, halve sinaasappel, halve citroen en vrij veel cayennepeper toe. Breng alles aan de kook en duw de kreeft (altijd met de kop eerst) in het water. Een kreeft van 500 gram moet 6 minuten koken. Voeg per extra 100 gram een extra minuut toe.
Het beste is om de kreeft na het koken een vijftal minuutjes te laten rusten, hierna snij je de kreeft doormidden.
Smullen maar.
Kostprijs
Bij een gekend groot warenhuis kost een kreeft van 500 gram vandaag 17 euro, een halve kilogram rundsfilet 14 euro….
En zeg nu zelf kreeft is toch altijd een feest !



Hoe kreeft eten?
Kreeft kopen : http://www.lobsterfish.be/index.html

dinsdag 24 augustus 2010

Bistro Gusto

CCF25082010_00001



Als echte Oostendenaar heeft Jean Luc Bossuyt reeds heel wat watertjes doorzwommen, van kledingzaken, schoenwinkels en horeca heeft deze man zeker brood gegeten. Al deze zaken heeft hij overgelaten en sinds vorige week startte hij Bistro Gusto. Bistro Gusto vind je tussen De mosselbeurs en Vishandel Luk.
De zaak is volledig nieuw en beschikt maar over 14 plaatsen, reserveren is dus de boodschap. Achterin de gelagzaal ziet u het kloppend hart van de zaak, een mooie open keuken. Het restaurant zelf is geschilderd in warme zuiders kleuren, de houten tafeltjes en goed zittende stoelen passen in deze sfeer.
Aan de wand zie je een culinaire collage die reeds een bezoekje waard is.
Jean Luc verdient zonder enige twijfel een medaille voor vriendelijkheid en sympathie. Hij runt deze zaak helemaal alleen en doet dit voortreffelijk.
De kaart is Italiaans geïnspireerd, bescheiden maar aangevuld met suggesties op krijtbordjes.
Als aperitiefje kiezen we voor en glaasje Moscato D’Asti met verse limoen.
Dit is een zoete, licht sprankelende witte wijn van de Moscato Bianca druif, afkomstig uit het Asti district in Italië.
Mijn tafelgenoot koos voor De Royal van kreeft, King krab, langoustines en Gamba met een saffraan risotto. Hij kreeg een opulent bord met de geroosterde schaaldieren, een lekker romige risotto, notensla en een kruidendressing voor 35 Euro, ikzelf koos voor rundsvlees met gegrilde zuiderse groenten en kreeg een mooi stuk rundsvlees, perfect gebakken geserveerd met courgette, aubergine, gedroogde tomaatjes, tapenade, bladpeterselie en lekker gekruide gebakken krielaardappeltjes voor 20 Euro.
De wijnkaart bied een beperkte keuze uit mooie Italiaanse wijnen.
We namen nog een kaasbordje met 8 typisch Italiaanse kazen (10 Euro) en een in het huis bereidde Tiramisu (8 euro)
Wie Bistro Gusto verlaat zal lekker en zeker voldoende gegeten hebben, we komen hier terug.

maandag 23 augustus 2010

Recept Brusselse wafels

Benodigdheden :
  • 500 gr bloem
  • 200 gr gesmolten boter
  • 25 gr verse gist
  • 4 eieren
  • 5 dl water
  • 5 dl melk
  • 5 g zout
Bereiding :
  • meng de bloem met het zout
  • voeg 2 eieren toe
  • meng de gist in het lauw water en melk
  • roer alles tot een glad beslag
  • klop de 2 resterende eieren luchtig
  • spatel de gesmolten boter door het beslag
  • spatel de eieren door het beslag
  • laat het deeg op een warme plaats een kwartier rusten
  • spatel het even door en laat nogmaals 30 minuten rusten

  • laat het ijzer ruim op voorhand goed heet worden
  • vet met behulp van een borsteltje even in met wat olie
  • giet deeg in het ijzer, sluit en draai meteen om (afhankelijk van uw type wafelijzer)
  • laat ongeveer 2 minuten bakken, tot ze goudbruin zijn, open het ijzer niet vroeger
  • smullen maar

big_wafels
Brusselse wafel met slagroom

Of toch liever wafels bakken?

Wafels, Brusselse

De geur en het aanzicht van vers gebakken wafels…. zalig!
Samen met frietjes, bier en chocolade een  Belgisch culinair erfgoed waar we terecht trots mogen op zijn.
Al rond 1200 werden er met de voorlopers van de wafelijzers gebakken.
Het was toen een ijzeren plaat met putjes, door de loop der jaren werd het instrument verfijnd.
Eén van de oudste wafelijzerafbeeldingen vinden we terug op een schilderij van Brueghel uit 1559.
In het midden van de 19de eeuw bedacht Maximilien Consael het concept van een groot reizend foorkraam die kermissen aandeed met gebak van vers deeg.
Op de Brusselse kermis van 1856 introduceerde hij voor het eerst de authentieke Brusselse wafel.
Het recept van deze wafel is een evolutie op zich,.
De Romeinen en de Grieken maakten al een soort wafel die ze bakten tussen twee ijzeren platen. In de Middeleeuwen werd dit beslag na het bakken rond de vinger gerold tot een hoorntje en nadien gevuld met stroop of gelei. De evolutie ging door en er kwamen vele andere wafellekkernijen, honingkoekjes, gevulde wafeltjes, …
Het wafelijzer
Een wafelijzer is als een fiets voor een renner.
Een Brusselse wafel moet mooi goudbruin en krokant zijn, daarom is een goed en onderhouden wafelijzer zeer belangrijk.
Bij het bakken moet de temperatuur ongeveer 250°C zijn.
Een Brusselse wafel meet 16 op 18 cm, telt 20 ruitjes en is dun gebakken, je moet bijna door de ruitjes kunnen kijken.
wafel
De Lekkerste wafels krijg je pas als je er een aantal hebt gebakken.

Het succes van de Belgian waffle, te danken aan wereldtentoonstellingen.
Op de expo ’58 was de wafel nog een randverschijnsel.
Het Arctic-ijsje was toen dé attractie! Het kraam van de Belg Maurice Vermeersch, met de naam ‘Bel-gem’ op de Wereldexpo van New York, waar wafels met aardbeien en slagroom te krijgen waren, lokte een ware wafelrage uit! Ook in Japan, in Aichi, in 2005, werden dagelijks ca. 6.000 Belgische wafels verkocht. Sinds 2008 houdt Thomas de Geest, een vroegere IBM-werknemer, een wafelkraam open in de V.S., met de spitsvondige naam ‘wafels en dinges’. Vooral zijn WMD-wafel (Wafel of Massive Deliciousness) doet de Amerikanen watertanden!
In dit continent worden er ook niet minder dan 11 merken van wafelijzers op het Internet gepromoot!

Voor het recept van Brusselse wafels : zie aparte post.



dinsdag 17 augustus 2010

De Superbag



De Superbag is een revolutionaire filterdoek. 
Dankzij deze permeabele zak kan je snel en makkelijk consommé, bouillons of grote hoeveelheden ingrediënten klaarmaken. Door het revolutionaire systeem wordt de hoeveelheid water die je als kok moet gebruiken, verminderd, waardoor je een heleboel tijd bespaart. Want je hoeft je bijvoorbeeld niet meer bezig te houden met het passeren en klaren van consommé.


Recept Garnalenjus

Garnalenjus

 Benodigdheden :

  • 150 g sjalotjes
  • 150 g wortel
  • 150 g groene selder
  • 1 teentje knoflook
  • 1/4 bosje bieslook
  • stengels van peterselie, laulier, tijm
  • 3 soeplepels tomatenpuree
  • 2 liter visbouillon
  • 3 dl witte wijn
  • 50 boter
  • zout, cayennepeper
  • 500 gram garnaaldoppen (rest na het pellen)

Bereiding :

  • Stoof de versneden sjalotten, selder en wortelen aan in de boter
  • voeg de garnaaldoppen toe en laat 5 minuten verder stoven
  • voeg de tomatenpuree en kruiden toe
  • blus met de witte wijn
  • voeg de warme visbouillon toe en breng snel aan de kook
  • laat maximum 15 minuten hevig doorkoken
  • zeef de garnalenjus door een fijne zeef of superbag










Superbag










Copyright Telesi nv ©

    Recept Garnaalkroketten

    Garnaalkroketten

     Benodigdheden :
    • 1/2 L garnalenjus
    • 175 gram bloem
    • 120 gram boter
    • 100 gram gemalen kaas
    • 5 cl porto
    • 5 cl cognac
    • cayennepeper en zout
    • 500 gram gepelde grijze garnalen
    • beetje olie
    • bloem, eiwit, paneermeel

    Bereiding :

    • bereid de garnalenjus van de koppen ( zie andere post op deze blog)
    • laat de boter smelten en voeg al roerend met een spatel de bloem toe, laat even drogen op het vuur en zet aan de kant
    • Breng de garnalenjus aan de kook en voeg al roerend het mengsel van boter en bloem (roux) toe
    • laat even doorkoken en breng op smaak met zout en cayennepeper, porto en cognac
    • neem van het vuur en voeg de kaas en de garnalen toe
    • stort de massa op een plaat die je eerst met een beetje olie ingewreven hebt
    • laat gedurende 12 uur koelen in de koelkast, niet afdekken
    • vorm kroketjes naar wens
    • rol ze tussen de handen zodat ze egaal rond zijn
    • zachtjes door een schaaltje bloem draaien
    • vervolgens door het eiwit dat je even met een vork losgeklopt hebt
    • dan door het paneermeel
    • afbakken in de frituur aan 180°C
    • serveren met een stukje citroen en gefruite peterselie


    Copyright Telesi nv ©

    Recept Melkbroodjes

    Melkbroodjes
    Brioches

    Benodigdheden :

    • 450 gram melk
    • 100 gram verse gist
    • 80 gram goede boter
    • 2 eieren
    • 90 gram suiker
    • 900 gram bloem
    • 5 gram zout
    • kopje melk met een eierdooier gemengd ( = dorure)
    • sesamzaadjes



     Bereiding :

    • Doe het zout, de bloem, de suiker en de eieren in een kom
    • warm de melk op tot ze handjeswarm is en los hierin de gist op
    • meng het deeg rustig, met de hand of in een keukenmachine op lage snelheid
    • voeg de zachte boter toe en meng nog even verder
    • voeg eventueel nog een beetje bloem toe, het deeg mag niet meer aan de pot kleven
    • laat het deeg ongeveer 5 minuutjes rusten op kamertemperatuur
    • weeg stukjes deeg af van 40 gram 
    • houd dit stukje deeg onder uw hand, druk lichtjes en maak een draaiende beweging
    • leg de bekomen bolletjes op een bakplaat met boterpapier
    • met een kwastje geef je ieder bolletje een likje dorure en bestrooi met enkele sesamzaadjes
    • laat het deeg nu rijzen op een warme plaats gedurende 40 minuten
    • Verwarm de oven op 200°C
    • Stop de broodjes in de oven en verminder de temperatuur naar 170°C.
    • Bak af gedurende 12 minuten (beetje afhankelijk van de oven, ze moeten mooi goudbruin zijn)
    • Na het bakken onmiddellijk op een rooster leggen om af te koelen









    Copyright Telesi nv ©

    Oostendse visserskaai

    De Oostendse Visserskaai is uniek aan onze kust. Je vindt er onder andere de Vistrap, waar je dagelijks zeeverse vis kunt kopen.   
    Marie-Rose, een vissersvrouw die er al 30 jaar vis verkoopt, vertelt  meer over de onweerstaanbaarheid van verse, Oostendse vis.


    Tussen het station en het klein strand ligt deVisserskaai. Die plek is een must als je wilt genieten van al het lekkers dat de zee te bieden heeft.




    Dagelijks zeeverse vis

    Ten eerste heb je de Vistrap, een markt waar particulieren dagelijks terecht kunnen voor verse vis recht uit de zee. Uniek in Vlaanderen, want in de vismijnen van Zeebrugge en Nieuwpoort zijn particulieren niet welkom. Al wandelend langs de verschillende viskraampjes kies je er zelf je favoriete vis uit, met  op de achtergrond de ruisende golven en schreeuwende meeuwen.
    De geur, die enkel afkomstig kan zijn van zeeverse vis, komt je meteen tegemoet. Het is ook die scherpe geur die talrijke meeuwen naar hier lokt. Het aanbod van de Vistrap is afhankelijk van het seizoen en van wat de vissers die nacht konden vangen. Die dag is de keuze beperkt tot vooral kabeljauw en tong. De versgevangen vis ligt voor je uitgestald en je bepaalt helemaal zelf wat je die avond op je bord krijgt.






    Vis is altijd van levensbelang geweest in Oostende, al sinds de 19de eeuw was er sprake van een vismarkt waar dagelijks verse vis werd verkocht. Over de jaren heen is deze markt verschillende keren van gedaante en locatie veranderd. Sinds 1989 kun je verse vis aan de Vistrap op de Visserskaai kopen. Vroeger leidde een trap rechtstreeks naar de aanmerende vissersboten. De visservrouwen verkochten de vangst toen in kleine tentjes aan de trap. In 1989 verdween de trap en ruilden de visservrouwen hun tentjes in voor een degelijk gebouw uit steen. Enkel vissers die hun eigen vissersboot hebben, mogen er hun vangst verkopen. Zo wil de stad verse vis blijven garanderen.

    Al enkele eeuwen wagen mannen zich ’s avonds op de woeste zee om ’s morgens met een boot vol versgevangen vis terug te komen. Om 7 uur ’s ochtends al kun je op de Vistrap bij de visservrouwen terecht voor heerlijke vis recht uit de zee.
    Enkel als het stormt, is er geen mens of vis te bespeuren, want dan wagen de vissers zich niet op de woeste zee.

    Op een winderige maandagochtend trekken we naar de Vistrap om er de sfeer op te snuiven. Die dag staat er slechts één vissersvrouw, Marie-Rose, te verkopen. Haar man is de enige die de hevige wind van de afgelopen nacht durfde trotseren. Ze is al dertig jaar vissersvrouw en kent ondertussen het reilen en het zeilen van de Oostendse visvangst.
    Haar leven wordt bepaald door de zee, de weersomstandigheden en natuurlijk de heerlijk verse vis die de zee te bieden heeft.

      “Ik sta hier al dertig jaar, maar ben nog geen enkele dag tegen mijn zin komen werken. Ik vind het een leuke en boeiende job, want ik ontmoet ontzettend veel mensen. Als jong meisje woonde ik op de ‘boerenbuiten’ en had ik er nooit aan gedacht om vissersvrouw te worden, maar cupido besliste daar anders over. Ik werd verliefd op een visser, 30 jaar geleden stapten we in het huwelijksbootje en sinds die dag verkoop ik hier vis. Veel moeite moet ik hier niet voor doen, de vis verkoopt zichzelf. Het enige wat ik doe, is de vis klaarmaken. Ik haal het vel eraf, haal de ingewanden eruit en haal de kop eraf."







    Een unieke locatie

    “Er is veel veranderd de afgelopen dertig jaar, zowel voor mij als voor mijn man. Ik ben blij dat ik in 1989 mijn tentje mocht ruilen voor dit stevigere gebouw. Wat ik leuk vind aan de Vistrap is dat wij vissersvrouwen elkaar niet als concurrentie zien. Dat is niet vanzelfsprekend, want we staan hier tenslotte toch vaak met verschillende vrouwen dezelfde vis te verkopen. Iedereen heeft zijn eigen regels en zijn vast cliënteel, daar komen we niet aan. Ook van de supermarkten ondervinden we geen concurrentie. De mensen blijven naar hier komen omdat ze weten dat ze hier kwaliteit en versheid krijgen en daar betalen ze maar al te graag een beetje meer voor. We krijgen ook vaak toeristen over de vloer en ze zijn altijd onder de indruk. 
    Zoiets als de Vistrap kom je bijna nergens meer tegen.”



    De Oostendse Garnaal

    Welke soort vis je op de Vistrap terugvindt, hangt van het seizoen af. Vandaag komen veel voorbijgangers vragen naar de heerlijke Oostendse garnaal, maar daar zullen ze nog op moeten wachten tot in juli. Juli en augustus zijn de topmaanden voor de Oostendse garnaal. Die is grijs en bevat meer smaak dan de roze garnaal. Nadat vissers de garnalen vangen, koken ze die volgens een speciaal proces op de boot. Je kunt er dus zeker van zijn dat de garnalen die je in Oostende koopt kraakvers zijn. Vandaar dat ze ook zo populair zijn in Oostende en ver daarbuiten. Je moet ze wel zelf pellen, maar dat draagt bij tot het plezier van het opeten. De prijzen op de Vistrap variëren van dag tot dag. De ene keer betaal je 25 euro voor een kilo tong, de andere dag enkele euro’s meer of minder. Met Marie-Rose valt niet te onderhandelen. Verschillende klanten proberen af te dingen op de prijs, maar onze vissersvrouw laat zich niet van haar stuk brengen. Het is een vrouw die niet bang is om haar handen vuil te maken. Met een grote behendigheid en ongelooflijke snelheid maakt ze de gekochte vis proper waar je bij staat. Je ziet meteen dat Marie-Rose haar vak kent. Ze haalt het vel van de vis, ontdoet hem van zijn ingewanden en, als je dat wil, fileert ze hem zelfs. Haar vuile handen veegt ze snel af aan haar schort. Ondertussen krijg je er een gezellige babbel bij in het Oostendse dialect. Marie-Rose spreekt iedereen steevast aan met ‘madamtje’ en ‘meneertje’ en doet alsof ze je al jaren kent. Je koopt niet alleen vis op de Vistrap, je leert er ook de echte Oostendenaar beter kennen.

    “We denken eraan om over een jaar of drie te stoppen. Mijn man is haast elke nacht op zee en ik sta hier van 7 uur ’s ochtends tot 6 uur ’s avonds. Het is erg vermoeiend en we worden er ook niet jonger op. We zagen elkaar de afgelopen 30 jaar amper en willen binnenkort wat meer van elkaar genieten. Binnen drie jaar kunnen we dingen doen waar we de afgelopen jaren nooit tijd voor hadden, maar ik zal de Vistrap missen, wees daar maar zeker van!”

    Zelf proeven?
    Al wie vis niet zelf kan of wil bereiden, maar toch heerlijk verse vis wil proeven kan in Oostende zeker een lekker restaurant vinden.
    Het recept voor garnaalkroketten vindt u binnenkort op mijn blog.




    Restaurant in de buurt ?

    (Bron: Toerisme Vlaanderen)

    dinsdag 10 augustus 2010

    Waarom horecazaken komen en gaan

    Het is algemeen geweten dat horeca toch iets speciaal is. De zaken komen als paddestoelen uit de grond en smelten als sneeuw voor de zon.
    Hoe komt dit toch?
    De investeringen die gepaard gaan met het openen van een restaurant, taverne of een café zijn niet gering, je zou dan ook verwachten dat de zaakvoerders er alles aan doen om het de gast zo aangenaam mogelijk te maken....



    Na een bioscoopavondje besluiten we nog een glas te drinken in een recent geopende zaak op de Van Iseghemlaan. Canard Bizarre is volledig vernieuwd, heel trendy modern, led verlichting, mooi en smaakvol.
    We nemen plaats in het salon links bij het binnenkomen. Er zijn een 10 tal mensen in de zaak aanwezig + 2 mensen achter de bar. Na herhaaldelijke pogingen om de aandacht van 1 van de barmannen te krijgen besluiten we na meer dan 20 minuten om maar ergens anders iets te gaan drinken.




    Het is maandag namiddag en maken een ommetje in de stad. De vroeger Ierse pub in de Langestraat is recent overgenomen en is nu een Spaanse tapas bar. Leuk.
    De zaak is weinig veranderd, het is een allegaartje van Ierse restanten met een paar nieuwe zaken die eigenlijk niet in het kader passen. Barçabar of grand bazaar, best grappig. We nemen plaats op de mooie binnentuin, ik mis wel een bloemetje of een plantje. De enige decoratie op het terras is het onkruid tussen de betegeling. Er liggen enkele blaadjes met een nietje, dit is de kaart, vuil en vettig. Na een ganse poos kunnen we iets bestellen, de serveerster komt 10 minuten later vragen wat we nu juist besteld hadden... inderdaad een limonade en een Martini. We bestellen meteen ook maar een bordje tapas gemengd. Na nogmaals 10 minuten krijgen we ons drankje vraagt de serveerster of we warme of koude tapas wensen, we gaan voor koud. Even later komt een bord met olijven, gemarineerde mozzarella balletjes, chorizo, en drie vrij grote stukken gebakken tonijn, we krijgen een servetje en tandenstokertjes. De tapas waren lekker maar de presentatie kon zeker beter, een stukje brood had niet misstaan. Je moet eens een stuk gebakken tonijn eten met een tandenstoker.... lol.
    Ondanks vier personeelsleden en 9 klanten op dat ogenblik slagen we er niet in een tweede drankje te bekomen, daar we zelfs aan niemand de rekening kunnen vragen besluit ik om binnen te gaan betalen.Ik vraag aan een meisje in een roos trainingspak (ze werkte achter de bar) de rekening, ze spreekt een voorbijwandelende kelner aan maar die reageert niet. Oei iedereen weg, ik vind verder achter de bar nog iemand aan wie ik de rekening nog eens vraag.
    'Waar zat ge?'
    Ik kan het niet laten te zeggen op een stoel, er waren nog twee tafels met klanten en op het tafeltje waar wij zaten stond alles nog. '20 euro 50' . Alstublieft meneer en dank u.





    Later die dag...

    Ik las in een plaatselijk blaadje een advertentie voor een nieuwe zaak.
    We besluiten hier iets te gaan eten en ik telefoneer vlug even voor een tafeltje. het is een maandag in augustus aan de kust ! Als je om 20u15' belt om te reserveren krijg je de mededeling dat de keuken om 21 u sluit en dat je daar ten laatste om 20u30' moet zijn en dat je dan geen menu meer kan eten, 1 gerecht !
    Als ik zeg : 'laat dan maar meneer ' wordt de telefoon toegegooid.






    Zoals je reeds leest op mijn blog zijn er ook veel goede restaurants in Oostende, er zit altijd wel kaf tussen het koren.
    Waar zijn die mensen mee bezig ?

    Julie & Julia

     







    De film Julie & Julia is gebaseerd op twee ware verhalen en verstrengelt het leven van twee vrouwen die, alhoewel gescheiden door tijd en plaats, allebei hopeloos zijn... tot ze ontdekken dat met de juiste combinatie van passie, durf en boter alles mogelijk wordt.


    Deze film is zeker een aanrader voor foodies, Meryl Streep speelt de rol van Julia Child, de echtgenoot van een amerikaans diplomaat die in Parijs werkzaam is. Ze ontdekt de geneugten van lekker tafelen en de goede smaak van boter, en besluit daar iets mee te doen....
    Julie, Amy Adams, probeert de recepten van Julia en blogt daarover.Trailer


    Niets is leuker dan een goeie smulfilm: een film vol eetscènes die je zin geven om achteraf het eerste het beste restaurant binnen te stormen en alles te verorberen wat op de menukaart staat.





    Hier vind je de originele blog van Julia Powell :http://blogs.salon.com/0001399/

    Waarom is eten toch zo leuk?

    maandag 9 augustus 2010

    Stralende dag

    Het is zondag, lekker lang slapen en de dag langzaam laten beginnen met een lekkere kop koffie.
    We maken een wandeling over de Albertwandeling te Oostende. het zwoele zeebriesje zorgt voor een tempering van de blakende zon.
    http://www.savarin.be
    We strijken neer op het terras van de Venetiaanse Gaanderijen
    Dit is werkelijk één van de mooiste terassen in Oostende, spijtig dat de bediening geen Nederlands spreekt, maar het is daar echt genieten.
    Bij ons aperitiefje bestellen we enkele garnaalkroketjes die geserveerd worden met gefruite peterselie en citroen zoals het hoort! De kroketjes zijn 2 maal gepaneerd waardoor je onder de iets te dikke korst een heerlijk smeuïge vulling met voldoende grijze juweeltjes aantreft.

    We zetten onze wandeling verder richting Mariakerke en komen zo in de gezellige drukte van de namiddag -avondmarkt terecht waar allerlei spullen worden verkocht.
      Er was zelfs een streetband die voor de nodige sfeer zorgde, leuk.

    Met de kusttram keren we terug naar het centrum van Oostende en besluiten iets te gaan eten bij Aguadelmar,  http://www.aguadelmar.be/ . We hadden niet gereserveerd, het is zondagavond, meestal een rustige avond aan zee.
    Aguadelmar is gelegen in het Kursaal en was vroeger gekend als The Coffeehouse.
    De zaak wordt momenteel gerund door dynamisch jonge mensen die duidelijk wel weten waar ze mee bezig zijn.
    We worden bijzonder vriendelijk ontvangen en besluiten om op het terras te dineren bij zonsondergang....
    De carpaccio met truffel, king-krab met tuinkruiden, kreeft en Ierse tussenrib zijn stuk voor stuk lekkere gerechten, smaakvol bereid en opgediend.
    We zijn positief verrast, lekker ! Deze zaak biedt een meerwaarde aan Oostende.


    Tot mijn verbazing vind ik op de wijnkaart P.P. Zinck www.zinck.fr . Het is jaren geleden dat ik nog genoot van een flesje van dit bijzonder wijnhuis. Ik kies voor de Tokay Pinot gris.
    De wijn is vol van smaak, rijp met florale toetsen, ik meen een zweempje lychee te vinden, dit wordt gevolgd door een mooi gebalanceerd palet, rijk en vol met de typische, voor de Tokay, licht zoete toets in de afdronk. Wow.... das pas wijn zeg. Dit voor 28 euro, wat is het leven mooi....

    Foto nimeus
    http://www.flickr.com/photos/nimeus/